Lundberg er når dette skrives på klatretur i USA. Her er brevet vi mottok fra han:
«Til den det måtte vedkome.
Ei klatrerute er eit åndsverk bevisst plassert i det offentlege rom av skaparane, som den aktuelle ruta på Klauva. Det beste i vestleg kultur frå opplysningstida til vår tid er å tåle det som er plassert i det offentlege rom sjølv om ein er uenig, rysta, sjokkert, fornærma eller krenka. Motivet ein har for å plassere noko i det offentlege rom skal sjølvsagt vere fritt for andre til å disktutere, kritisere og endevende. ”I disapprove of what you say, but I will defend to the death your right to say it” (Fritt etter Voltaire).
Å fjerne noko som krenkar ein, eller kreve det fjerna, er diverre ikkje noko nytt. Med respekt å melde er dette likevel ei haldning som bryt dramatisk med grunnlaget for vår kultur.
At ei klatrerute skal lagast og klatrast ”bottom up” har vore so sjølvsagt at ein ikkje hadda anna ord for det enn ”klatring”. Like før 1980 tok franske klatrarar til å lage ruter ”top down” eller ”rapbolted”, noko som rysta klatremiljøa verda rundt. Ikkje minst i USA. I Ascent skriv Tom Higgins artikkelen ”Traditionalists and tricksters” om dette kultursjokket. Første del av artikkelnamnet har festa seg som omgrepet ”trad”, andre del festa seg ikkje, vi kallar det i dag ”sport”.
Innan ”trad” spelar sikringsmiddel ei underordna rolle, sjå berre på alle ”tradruter” i Tsjekkia, Sveits, Spania, USA med fleire der boreboltar er større eller mindre delar av mixen.
Den aktuelle ruta på Klauva er i denne samanhengen ei ”tradrute”, laga frå bakken og til topps langs ei sjølvstedig linje med naturlege og bolta sikringar plassert på led.
Idyllwild, USA, 24. Oktober 2014
Tore Lundberg»
Her kan du gi din stemme i denne saken.
